Mianem monarchy określamy przeważnie głowę państwa w danym państwie, czy też monarchii. Tytuł takowy zazwyczaj jest dziedziczny, w niektórych przypadkach może być jednak elekcyjny jak ma to miejsce w Państwie Kościelnym, czy też miało miejsce przez kilka stuleci w rzeczpospolitej. W państwach o tradycjach chrześcijańskich wyróżnić można trzy tytuły monarchiczne, a mianowicie cesarza, króla oraz księcia oraz ich żeńskie odpowiedniki. Oprócz tego za tytuły monarsze będzie uważało się tytuły faraona, kalifa, emira, szejka, sułtana i tak dalej. Monarcha w momencie swojej koronacji otrzymuje prawo do noszenia i używani atrybutów swej władzy. W tradycji europy jest to przeważnie berło, korona oraz jabłko wykonane z drogocennych kruszców. Grupa monarchów pochodząca z tej samej rodziny dziedziczy przeważnie po sobie dane tytuły i określa się ją mianem dynastii. W historiach naszej cywilizacji wyróżnić możemy wielu monarchów, część z nich była naprawdę wyśmienitymi władcami, innymi natomiast do piastowania tejże funkcji nie nadawali się w ogóle.

Napoleon Bonaparte, czy też Napoleon pierwszy urodził się w roku 1769 na Korsyce, umiera natomiast w roku 1821 na Wyspie świętej Heleny. Był on pierwszym konsulem francuskiej republiki, a od roku 1804 i przez następne dziesięć lat cesarzem tego właśnie kraju, z którego na nowo uczynił monarchię. Oprócz tego piastował jednocześnie urząd prezydenta jak i króla Włoch. Postać napoleona jest bardzo kontrowersyjną, wywoływała i cały czas jeszcze wywołuje liczne kontrowersje. Z jednej strony bowiem uważa się go, za jednego z największych i najbardziej światłych przywódców, taktyków i monarchów jak i reformatorów ustroju państwowego, z drugiej jednak strony opisywany jest także jako egoista, tyran i agresor. W polskiej tradycji odgrywa on szczególną rolę, przede wszystkim jeśli chodzi o sztukę niepodległościową oraz romantyczną. Społeczeństwo wiązało sobie bowiem z nim naprawdę duże nadzieje na odzyskanie niepodległości. Napoleon nie doprowadza do tego, udaje mu się jednak wpłynąć na decyzję stworzenia Księstwa Warszawskiego, autonomicznych polskich terenów, które obejmowały tereny Mazowsze z samą warszawą włącznie. Bonaparte w końcu jednak umiera w niesławie, jego ogromne ambicje i plany związane z agresją na Rosję kończą się fiaskiem, a on sam traci poparcie w swoim rodzinnym kraju i zostaje uwięziony. Udaje mu się jednak uciec i podejmuje ostatnie próby odzyskania swojej pozycji w bitwie pod Waterloo, ta jednak kończy się także klęską. Ostatecznie, jak już wcześniej wspomniano, został zesłany na wyspę świętej Heleny, gdzie dożywa swoich ostatnich lat w zapomnieniu.

Angielska korona posiadała naprawdę wielu monarchów, żaden z nich nie był jednak tak specyficznym jak Henryk VII z dynastii Tudorów. Władał on Anglią od 1509 roku aż do końca swojego życia, czyli 1547. Oprócz tego był lordem i królem Irlandii. Jest on dość kontrowersyjnym monarchą, a to co go cechuje i to co jest najbardziej charakterystyczne w jego historii to założenie kościoła anglikańskiego oraz posiadanie sześciu żon, które albo ginęły w niewyjaśnionych okolicznościach albo były zabijane na życzenie monarchy.

Stanisław August Poniatowski urodził się w miejscowości Wołczyn 1732, umiera pod koniec wieku osiemnastego, a dokładniej mówiąc w roku 1798 w Petersburgu. Był on ostatnim władcą Rzeczpospolitej Obojga Narodów i jednocześnie ostatnim królem polskim. Pomimo tego iż uważa się, że był on kochankiem carycy Katarzyny i że wręcz sprzedał rzeczpospolitą za uczucie do niej, to był on władcą, który starał się zrobić dużo. Pragnął między innymi wzmocnić system obrony państwa, założył z tego powodu więc szkołę rycerską, która miała być w swych założeniach elitarną wojskową uczelnią, zajmującą się kształceniem przyszłych kadr dowodzących w polskiej armii. Stanisław August przeznaczył na ten cel półtora miliona złotych, które były jego prywatnymi pieniędzmi, a rocznie łożył na utrzymanie dodatkowe sześćset tysięcy. W ciągu roku dawało to możliwość wychowania oraz przygotowania dwustu kadetów. Podejmował się także prób wzmocnienia miast, zarówno jeśli chodzi o ich obronę jak i poziom życia. Zajął się porządkowaniem praw własności, likwidował magnackie jurydyki, a dzięki usprawnieniu pobierania podatków ośrodki miejskie mogły uzyskać nowe fundusze, które przeznaczone na brukowanie ulic. Protektorat rosyjski powodował jednak, że duża część innych pomysłów była blokowana i nie mogło dojść do ich realizacji. Trzeba bowiem przyznać, że od momentu pierwszego rozbioru w latach siedemdziesiątych wieku osiemnastego Polska nie była już państwem w pełni suwerennym i musiała liczyć się z głosami zaborców, tak aby posiadać jeszcze chociaż cień szansy na samoistnienie.

Karol Wielki to jeden z najsłynniejszych monarchów w całej historii średniowiecza oraz cywilizacji europy. Urodził się w roku 742 i zmarł w 814 w Akwizgranie. Był on królem Franków oraz Longobardów, a oprócz tego od świąt Bożego Narodzenia w roku 800 posiadał tytuł cesarza Imperium Rzymskiego. Udało mu się nie tylko zdobyć ogromne tereny i poszerzyć swoje królestwa, ale dał także podwaliny pod formowanie się później państwa francuskiego. Ciekawostką z jego życia jest fakt, że sam nie umiał czytać ani pisać, propagował jednak budowanie szkół i ośrodków edukacyjnych oraz przekazywanie wiedzy każdemu obywatelowi, szczególnie chłopom, którzy do wiedzy dostępu nie mieli. Na jego zlecenie powstała także minuskuła karolińska, prosty i wyraźny typ pisma, który dał podłoże pod dzisiejsze czcionki.

Katarzyna II Wielka urodziła się w szczecinie pod koniec lat dwudziestych wieku osiemnastego, umiera natomiast w ostatniej dekadzie tego samego wieku jednak już Petersburgu. Była ona żoną cesarza rosyjskiego Piotra III, a z powodu jego śmierci w roku 1762 przez długi okres czasu swoje rządy sprawowała samodzielnie, praktycznie do swojej śmierci. Katarzyna II jest kolejną bardzo ciekawą postacią jeśli chodzi o biografię władców. Potwierdzonym jest fakt, że posiadała bardzo dużo kochanków, a jednym z nich miał być polski władca Stanisław August Poniatowski. Jak wiadomo prowadziła ona liczne korespondencje z światłymi europejskimi umysłami, między innymi Wolterem. Przede wszystkim trzeba jednak przyznać, że była władcą wyśmienitym i jednocześnie nieugiętym, między innymi z jej powodu, Polacy stracili swoje terytoria i cały kraj na ponad sto lat. Udowodniła, że kobieta może równie dobrze radzić sobie z władzą jak i mężczyzna, a nawet robić to o wiele lepiej.

Abdullah Saud jest żyjącym i cały czas sprawującym swoją władzę królem Arabii Saudyjskiej. Władzę przejął po swoim ojcu, który był twórcą współczesnej Arabii saudyjskiej, jako jeden z jego trzydziestu siedmiu synów to on właśnie został wyróżniony możliwością piastowania tak ważnego stanowiska. Uważa się, że jest om zwolennikiem współpracy ze stanami zjednoczonymi, wielokrotnie przebywał na terenie tego kraju i posiada bardzo dobre kontakty z byłymi prezydentami jak i obecnym. Obecnie posiada on cztery małżonki, z którymi doczekał się siedmiu synów oraz piętnastu córek.