Epoka starożytności


Starożytność jest z całą pewnością jedną z bardziej charakterystycznych oraz najdłuższych epok zarówno historycznych jak i kulturowych jeśli chodzi o istnienie człowieka na ziemi. Początek starożytności datowany jest na lata około trzech, czterech tysięcy lat przed naszą erą, a za datę jego zakończenia podawana jest umownie data upadku cesarstwa rzymskiego, które było jakoby wyznacznikiem i najbardziej charakterystycznym elementem całej tejże właśnie epoki. Starożytność to rozwój tak naprawdę na każdym polu, zarówno jeśli chodzi o sztukę wojenną, literaturę, muzykę teatr, myśl filozoficzną, szeroką gamę dziedzin nauk i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych. Z momentem upadku tejże cywilizacji i zniszczeniu jej dziedzictwa tak naprawdę nie wiemy ilu fascynujących rzeczy o naszych przodkach nie udało nam się dotychczas odkryć i jak wiele między innymi z tego właśnie powodu tracimy. Oprócz Rzymu w historii średniowiecza bardzo ważną rolę odegrały greckie polis, Egipt, Asyria, Babilonia i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych.

Przez okres ponad tych czterech tysięcy lat kiedy swoim rozkwitem cieszyła się właśnie starożytność powstało wiele ogromnych i znaczących kultur oraz cywilizacji, wśród których wyróżnić będziemy mogli przede wszystkim antyczną Grecję oraz Rzym, z całą swoją potęgą, a także inne takie jak Asyria, Babilonia, przeżywający swoje lata świetności tysiące lat wcześniej Egipt, Sumer, Persja i wiele, wiele innych tym podobnych. Do dnia dzisiejszego zachowało się dziedzictwo tychże cywilizacji w mniejszym czy też większym stopniu, które pokazuje nam jak były one niezwykłymi i zaawansowanymi.

Pod terminem starożytnego Rzymu, kryć będzie się przede wszystkim państwo, którego podwalinami jest samo miasto Rzym znajdujące się w słonecznej Italii nad rzeką Tyber. Historia tegoż państwa rozpoczyna się z okresem jego założenia, który umownie określany jest na rok 753 przed naszą erą, a kończy się obaleniem cesarza Augustulusa prawie tysiąc lat później. Dzieje całego imperium podzielić będziemy mogli na cztery osobne okresy, czas królestwa rzymskiego, republiki rzymskiej, cesarstwa rzymskiego oraz cesarstwa zachodnio rzymskiego.

Jest to starożytne państwo, które obejmowało swoimi Tereniami obszary basenu Morza śródziemnego. Powstało po przekształceniu się Republiki Rzymskiej w system monarchiczny. Czas trwania cesarstwa rzymskiego rozpoczyna się w kilka lat po rozpoczęci naszej ery i trwa przez kolejne cztery stulecia. Jest to czas, w którym Rzym cieszy się latami swojej świetności, największym rozkwitem oraz jednocześnie największą potęgą, gdzie wpływy tego państwa docierają nawet do Polski, czy też na Wyspy brytyjskie. Wszystko rozpoczęło się od Gajusza Oktawiusza, który w senacie otrzymał tytuł augusta, czyli inaczej mówiąc tego, który jest wywyższony przez bogów. Potwierdzało to między innymi i umacniało jego pozycję jako osoby, która należy do najważniejszych w państwie. Terytorium cesarstwa rzymskiego mieściło się na takich obszarach, że dzisiaj znajduje się tam trzydzieści różnych państw. Tereny te zamieszkane były przez ponad pięćdziesiąt milionów ludzi. Dzisiaj te liczby mogą wydawać nam się niczym szczególnym, jednak w czasach tamtych gęstość zaludnienia była z pewnością o wiele mniejszą niż obecnie. Całe państwo mimo postaci cesarza było swoistym zlepkiem kolejnych i samorządnych miast, czy też terenów, którymi rządziła miejscowa elita. Odpowiadała ona przede wszystkim za prowadzenie administracji, wprowadzanie w życie ustaw i odprowadzanie podatków. Mimo tego wydawać mogłoby się chaosu ustrojowego państwo miało się całkowicie dobrze i cały czas się rozwijało.

Architektura antycznego Rzymu na samym początku wiązała się tylko i wyłącznie z samym miastem Rzym. Kolejnie z powodu licznych i coraz dalej posuniętych podwojów zasięg tejże architektury ogarnął tereny prawie całej europy zachodniej, a oprócz tego Afrykę Północną, Bałkany, Azję mniejszą i wiele, wiele innych tym podobnych. Wpływ na ukształtowanie architektury rzymskiej miała architektura przede wszystkim etruska oraz hellenistyczna. Pierwsze świątynie rzymskie powstawać zaczęły właśnie w momencie kiedy na tronie znajdowali się etruscy królowie, to właśnie w tym momencie Rzymianie poznali techniki odlewania brązu i wiele różnego rodzaju technik architektonicznym. Rzymianie bardzo dużo zawdzięczają także grekom, od których ściągali i adaptowali do swoich warunków systemy światopoglądowe, sztukę, architekturę i wiele, wiele innych. Architektura rzymska dzięki swojemu ogromowi wywarła także bardzo duży wpływ na rozwijającą się w tamtym czasie architekturę okresu wczesnego chrześcijaństwa oraz architekturę cesarstwa bizantyjskiego.

Inaczej Koloseum zwane jest także amfiteatrem Flawiuszów. Jest to obiekt kulturalny, dokładniej mówiąc właśnie amfiteatr, którego budowa rozpoczęła się w latach siedemdziesiątych, a skończyła w latach osiemdziesiątych naszej ery. Jest to ogromna budowla o eliptycznej podstawie, której długość to prawie dwieście metrów, a szerokość sto pięćdziesiąt. Widownia tego obiektu miała możliwość pomieszczenia nawet dziewięćdziesięciu tysięcy ludzi co z pewnością jest ogromnym wynikiem. Koloseum do dzisiaj można podziwiać w Rzymie, jest one zapewne trochę podniszczonym, jednak jak na budowlę posiadającą tyle lat, jego stan nie należy do najgorszych. W Koloseum odbywały się różnego rodzaju zawody sportowe oraz imprezy kulturalne takie jak walki gladiatorów, polowania na dzikie zwierzęta, było to także miejsce gdzie cesarz pokazywał moc swojej władzy, między innymi poprzez mordowanie chrześcijan i wiele, wiele innych tym podobnych elementów. Koloseum ucierpiało przede wszystkim dlatego, że w pewnym z okresów historii jego kolejne elementy były rozbierane w celu uzyskania elementów budowlanych, kamiennych płyt i tym podobnych. Ostatnie igrzyska w tym miejscu miały miejsce w piątym wieku naszej ery. Z całą pewnością jest jeden z bardziej charakterystycznych obiektów rzymskiej architektury, który jest jedną z najwspanialszych budowli, która wzniesiona została przez człowieka i która z pewnością będzie przypominała nam o wielkości rzymskiej cywilizacji jeszcze przez kolejne stulecia.