Vincent Willem van Gogh urodził się w połowie wieku dziewiętnastego i w tym też samym wieku umarł, przeżywszy niespełna czterdzieści lat. Był on holenderskim malarzem, którego twórczość najłatwiej jest określić jako przejaw postimpresjonizmu. Posługiwał się on kolorem oraz odpowiednim natężeniem linii w celu wyrażenia własnych i wewnętrznych przeżyć. Czynił to w stopniu o wiele bardziej widocznym niż pozostali artyści co wpływa na jego dużą wyjątkowość. W czasie swojego życia jednak nie spotkał się z bardzo łaskawym przyjęciem, w ówczesnym okresie obrazy jego nie podobały się szerszej publiczności oraz koneserom, którzy oceniali je według całkowicie odmiennych kryteriów estetyki. Pomimo tego jednak van Gogh dzisiaj uznawany jest za jednego z bardziej znakomitych holenderskich i jednocześnie europejskich malarzy, którzy posiadał bardzo duży wkład w rozwój sztuki. Spod ręki artysty w przeciągu jego krótkiego życia wyszło kilkadziesiąt różnych obrazów, a co najciekawsze większość z nich powstawała w okresie ostatnich pięciu lat życia artysty, łącznie jest ich kilkadziesiąt.

Van Gogh urodził się w holenderskiej części krainy zwanej Brabancją, niedaleko granicy z Belgią, tam bowiem jego ojciec był lokalnym pastorem. Przyszły malarz posiadał trzy siostry oraz dwóch braci, jego rodzina była więc dosyć liczna. Imię otrzymał on na cześć swojego brata, który rok wcześniej umarł w trakcie porodu. Przez całe życie odczuwał brzemię tejże decyzji rodziców, szczególnie w momencie kiedy matka cały czas opłakiwała swojego pierworodnego syna, poświęcając mniejszą uwagę Vincentowi. Spowodowało to, że van Gogh mógł wzrastać w naprawdę dużym poczuciu winy, że swoje życie zawdzięcza śmierci starszego brata. W wieku piętnastu lat artysta kończy edukację. Rysunkiem zajmował się już od najmłodszych lat, jednak z malarstwem styka się dopiero w momencie ukończenia szesnastego roku życia kiedy to pracował w jednej z haskich galerii. U samych początków swojej kariery starał się czynić liczne nawiązania do tradycyjnych dzieł holenderskich, dążąc przede wszystkim do podkreślenia tychże walorów danych przedmiotów, które były dla niego najbardziej szczególne. Czynił to poprzez grę światła, ciemne barwy i tak dalej. W początkowych dziełach oprócz tego widać jego bardzo silne nawiązanie do rodzajowego malarstwa charakterystycznego dla siedemnastowiecznej Holandii. Przez całe swoje dalsze życie był człowiekiem bardzo silnie emocjonalnym, co widać właśnie na jego obrazach i sposobach ich tworzenia. Nie wiadomo jednak, czy uraz z dzieciństwa posiadał widoczny wpływ na późniejszą twórczość oraz karierę.

Rok 1873 kiedy van Gogh zmienia miejsce swojej pracy i z Hagi zostaje przeniesiony do Londynu, gdzie ma pełnić stanowisko w nowo otwartej filii galerii. Tu także spotyka swą pierwszą miłość, jest nią córka gospodarzy u których wynajmował mieszkanie. Była ona jednak już zaręczona i odrzuca propozycję małżeństwa od strony młodego jeszcze artysty. Zawód miłosny spowodował pierwszą większą depresję w życiu van Gogha oraz załamanie na Tele emocjonalnym w wyniku czego bo kilku latach traci posadę w galerii. W momencie tym zaczynają się także pierwsze z objawów syndromu maniakalnego oraz depresyjnego, z którymi będzie się borykał w kolejnych latach swojego życia, aż do samej śmierci.

W maju 1877 van Gogh powraca do wcześniej porzuconej nauki i kontynuując tradycje swojej rodziny rozpoczyna studia teologiczne na uniwersytecie, który mieścił się w Amsterdamie. Chciał zająć się wspieraniem osób biednych oraz prowadzeniem działalności misyjnej, między innymi z tego też powodu zostaje protestanckim kapłanem. Po bardzo krótkim okresie jednak zostaje wydalony z kościoła protestanckiego z powodu nadmiaru jego gorliwości oraz specyficznego podejścia do piastowanej przez niego roli. W roku 1880 wyjeżdża do Brukseli gdzie postanawia już całkowicie ostatecznie, że resztę swego życia zwiąże ze sztuką. Szybko jednak popada w problemy finansowe i zmuszony jest powrócić do rodzinnego domu. Tam też powstają pierwsze z bardziej znanych dzieł, których on właśnie był autorem, inspirowane przez wielkich francuskich oraz holenderskich artystów. Jego praca została przerwana przez kolejną miłość, która także okazała się nieszczęśliwą. Pomimo tego faktu wyjeżdża on z wybranką do Amsterdamu. Zachowanie Vincenta, które najlepiej opisać jako nieobliczalne było przyczyną częstych konfliktów, spowodowało, że zerwał z nią kontakty jak i z własnym ojcem. Czas ten poświęcał na szkolenie sztuki malarskiej a także na romans z prostytutką, która w okresie tym znajdowała się w ciąży, jednocześnie została jego modelką. Szybko jednak porzucił prostytutkę i powrócił do normalniejszego trybu życia, jednocześnie udało mu się po kilku latach pogodzić z ojcem.

W ostatnich latach życia van Gogh przenosi się do Prowansji, a dokładniej mówiąc do Arles. Podróż ta jak się okaże byłą jedną z najważniejszych w całym życiu twórcy. Tam właśnie udało mu się stworzyć największe ze swoich dzieł, między innymi dzięki o wiele większej intensywności światła naturalnego, które dawało możliwość uchwycenia czystszych barw oraz kontrastów. W Arles w pełni ukształtował się jego styl malarski, który charakteryzują przede wszystkim bardzo mocne barwy odbijane od przedmiotów i intuicyjnie zestawione kontrasty z widoczną przewagą żółci. Oprócz tego lubił posługiwać się deformacją jako jednym ze środków ekspresji.

Ostatni moment życia van Gogh nie spędza w Arles, udaje się bowiem w odwiedziny do swojego brata, który mieszkał w Paryżu, przy okazji także poznaje jego żonę oraz dzieci. Później przenosi się do małej miejscowości na północy Francji gdzie zamieszkuje w gospodzie. Znajduje tam sobie opiekę wyśmienitego doktora, który był mu polecony przez jednego z przyjaciół. Lekarz ten jednocześnie był wciętym mecenasem sztuki. W tym czasie van Gogh stworzył około siedemdziesięciu różnych dzieł, także te, które uznawane są za jednie z jego ostatnich, na przykład Pole pszenicy z krukami. Pod koniec lipca roku 1980 w momencie kiedy dręczyło go kolejne załamanie nerwowe van Gogh podejmuje się próby samobójczej. Na miejscowym polu przy wykorzystaniu pożyczonej broni strzela sobie prosto w pierś. Strzał jest jednak na tyle nietrafiony, że nie umiera od razu, jednak dopiero po dwóch dniach po dosyć dużych męczarniach.

Twórczość van Gogha ujawniła się tak naprawdę dosyć późno jeśli chodzi o okres jego życia, bo dopiero w okolicach dwudziestu siedmiu lat. Po dziesięciu latach malował on już swój ostatni w życiu obraz. Dziesięć lat pracy artystycznej było jednak na tyle wzmożone, że pozostawił po sobie prawie tysiąc płócien, kilkaset rysunków, litografii oraz szkiców. Jednym z większych jego wkładów w sztukę nowoczesną było zastosowanie oraz spopularyzowanie tak zwanego koloru sugestywnego, który daje możliwość dosyć wyraźnego wyrażenia emocji, które przekazać chce twórca odbiorcy. Artyści bowiem zawsze pragnęli przenieść swoje uczucia na obraz, na przykład właśnie poprzez fakturę, linie, kontrast i tak dalej.