Filozofia od tysięcy lat uważana była za jedną z ważniejszych nauk, która zajmowała się szukaniem odpowiedzi na najbardziej nurtujące ludzi pytania, związane z pochodzeniem ludzkości, celem życia każdego człowieka oraz istnieniem nadprzyrodzonych sił i tak dalej. Obecnie o wiele bardziej polegamy na naukach ścisłych, filozofia w ludzkim życiu cały czas odgrywa jednak duże znaczenie, w naszym życiu bowiem kierujemy się jej założeniami i prawdami moralnymi, chociaż bardzo często nie zdajemy sobie z tego sprawy. Duża część wspaniałych filozofów tworzyła w okresie antyku, jednak dopiero w czasach nowożytnych żyli i działali filozofie, którzy przekształcali do czasów sobie współczesnych wcześniejsze założenia i przemyślenia, powodując ich ewolucję oraz oprócz tego tworząc całkowicie nowe i wcześniej niespotykane koncepcje filozoficzne oraz zadając pytania, na które wcześniej nie było odpowiedzi. Do najważniejszych wśród filozofów nowożytności zaliczyć będziemy mogli Comte, Rousseau, Nietzsche, Leibniz, Comte i wielu, wielu innych tym właśnie podobnych.

Kant był jednym z ważniejszych filozofów przełomu wieku osiemnastego oraz dziewiętnastego. Urodził się w roku 1724 na terenie Niemiec, a dokładniej mówiąc w Królewcu, oprócz tego że był wziętym filozofem to dodatkowo był profesorem logiki i metafizyki na uniwersytecie w miejscu swojego urodzenia. Jest on twórcą założeń filozofii, którą określić można mianem abstrakcyjnej, czy też bardzo skomplikowanej – tworzył on założenia krytyczne oraz transcendentalne, gdzie zakładał, że przedmiot posiada swój warunek poznawczy i w każdym przypadku jest nim podmiot. Do podstawowych cech jego koncepcji myślowych zaliczyć można między innymi agnostycyzm poznawczy oraz aprioryzm, dotyczące zjawisk mających miejsce wokół człowieka. Najczęściej podkreśla się w jego przypadku zniesienie granic pomiędzy filozofią racjonalistyczną, a empiryczną. Do jego osiągnięć odwołuje się między innymi pozyt izm logiczny, a oprócz tego fenomenologia. Warto także podkreślić, że w całej swojej działalności starał się konfrontować własne poglądy z wcześniejszymi osiągnięciami filozofii oraz dorobkiem filozofów, którzy działali przed nim, zarówno jeśli chodzi o tych antycznych oraz nowożytnych, średniowiecznych i tak dalej. Badał on każdy, nawet najbardziej elementarny i podrzędny warunek danej filozofii, wzmacniając jednocześnie przekonanie o słuszności własnych poglądów oraz dokonań, które na tle filozoficznym miały miejsce w jego życiu.

Kartezjusz był francuskim filozofem, który także posiadał liczne i owocne osiągnięcia na tle matematyki oraz fizyki – jak widać więc zakres jego możliwości był dosyć szeroki. Uważa się obecnie, że był jednym z najbardziej wybitnych uczonych w wieku siedemnastym, jednocześnie podając go za głównego z prekursorów kultury umysłu. Kartezjusz wywodził się z jednego ze starszych szlacheckich rodów francuskich, dzięki czemu zapewnioną miał odpowiednią edukację oraz wykształcenie, swoją naukę kontynuował przez długi czas w Paryżu, gdzie studiował między innymi inżynierię związaną z wojskiem. Jeśli chodzi o jego osiągnięcia filozoficzne to jego poglądy połączyły scholastykę oraz oświecenie i są płynnym przejściem pomiędzy tymi dwoma nurtami i okresami, łączy on bowiem oba ich osiągnięcia i modyfikuje według własnych przekonań.

Leibniz urodził się w Lipsku w roku 1656 i zmarł w Hanowerze w roku 1716. Był on jednym z ważniejszych niemieckich filozofów, matematyków, prawników, mechaników, a jednocześnie także dyplomatów, fizyków i historyków na przełomie siedemnastego oraz osiemnastego wieku. Jak widać zainteresowania Leibniza były dosyć szerokie i w każdej z tych dziedzin posiadał liczne zasługi, nie było dla niego problemem łącznie czysto społecznych i humanistycznych nauk z tymi ścisłymi. W filozofii jego zauważyć można bardzo wyraźne zaznaczenie wartości jednostki oraz jej odrębności. Świat dla niego składa się z tak zwanych monad, które rozumie jako indywidualne jednostki siły – ich liczba jest nieskończona i każdy z nich różni się pomiędzy sobą stopniem doskonałości, żadna monada nie jest taka sama. Organizmy, także człowiek jest zbiorem, takowych monad, gdzie dusza występuje w centrum jako główna z wszystkich takowych cząsteczek. Twierdził on także, że są one niezależne od zewnętrznych wpływów i nie oddziałują na siebie nawzajem. Jeśli chodzi o najważniejsze z dokonań filozoficznych do rozwijał myśl Kartezjusza, rozwiązał problem dualizmu w jego systemie myślowym. Jeśli chodzi o matematykę to stworzył rachunek różniczkowy, którego notacja okazała się o wiele praktyczniejsza niż ta, którą zaproponował Newton. W przypadku nauk fizycznych jest odpowiedzialny za stworzenie pojęcia momentu siły oraz pędu. Oprócz tego był on wieloletnim bibliotekarzem hanowerskiego księcia, opracował stosowany powszechnie w bibliotekach uniwersyteckich system katalogowy, który dzisiaj zwany jest klasycznym.

Jean-Jacques Rousseau był z pochodzenia szwajcarem, który jednak tworzył głównie w języku francuskim. Oprócz tego, że zajmował się pisarstwem i pedagogiką, był także wziętym filozofem, który znany jest przede wszystkim powodu stworzenia koncepcji swobodnego wychowania. Rozwijał on także liczne definicje związane ze społeczeństwem i państwowością, przyczyniając się do ewolucji myśli społecznej. Do jego głównych dzieł literackich zaliczamy Umowę Społeczną, czyli czysty przykład utopii politycznej, w której opisuje idealną demokrację (dzieło to powstawało w czasach kiedy ustrój ten obowiązywał jedynie w Holandii oraz Szwajcarii, w większości innych krajów europejskich panował natomiast absolutyzm).

Georg Hegel był jednym niemieckich filozofów, który znany jest przede wszystkim jako główny z twórców systemu idealistycznego jego klasycznej formie. Urodził się w roku 1770 w Stuttgarcie w urzędniczej rodzinie. W czasie nauki wyróżniał się jako zdolny uczeń – jako młodzieniec rozpoczyna studia teologiczne, filozofia zajął się dopiero później. Filozofia Hegla posiadała z resztą bardzo duży wpływ na dalszy rozwój myśli i ideologii niemieckich, między innymi wywarła duży wpływ na późniejsze prace Karola Marska, którzy korzystał licznie z dorobku swojego poprzednika, szczególnie wykorzystując opracowanie trzech pojęć, alienacji, uprzedmiotowienia oraz rozwiązania sprzeczności. Jeśli chodzi o jego dorobek to pozostawił po sobie kilkanaście spisanych obszernych dzieł, które dotyczyły religii, polityki oraz życia społecznego.

Nietzsche urodził się w Niemczech w pierwszej połowie wieku dziewiętnastego, umiera przeżywszy ponad pięćdziesiąt lat w Weimarze. Oprócz tego, że był filologiem klasycznym, pisarze i poetą, zajmował się także filozofią, która była jedną z głównych jego dziedzin. W jego systemie ideologicznym bardzo silnie krytykowane było chrześcijaństwo oraz współczesna kultura zachodnia, oczywiście współczesna dla samego filozofa. W jego filozofii będziemy mogli zauważyć także znaczący podział ludzi, na jednostki wybitne, znajdujące się powyżej innych, którym pozwolić można na więcej.