Węgry jako państwo były królestwem praktycznie od początków swojego istnienia, czyli już w dziewiątym wieku. Pierwszym władcą według doniesień historycznych był Arpad. Okazuje się, że kraj ten przechodził tak wielkie przemiany w ciągu swojej historii, że na węgierskim tronie zasiadało wiele różnego typu rodzin królewskich. Między innymi znaleźć tam można przedstawicieli typowo węgierskich, ale również polskich, serbskich, austriackich (głównie podczas istnienia cesarstwa Austro-Węgier), jak również rody niemieckie czy włoskie. Praktycznie znaleźć tam można większość naści europejskich ówczesnego świata, który się liczył. Węgry były zawsze państwem, które wiele krajów pragnęło mieć w posiadaniu. Wiąże się to między innymi z ich wspaniałą kulturą, strojami, muzyką, pracowitymi mieszkańcami, a przede wszystkim ze złożami, które posiadają i przepięknymi, jedynymi w swoim rodzaju terenami, krajobrazami, których nie ma nigdzie indziej. Należy przyznać, że do dzisiaj Węgry uważane są za jeden z piękniejszych krajów w Europie.

Józef II – Właściwie nazywał się Józef Benedykt August Jan Antoni Michał Adam Habsburg. Urodził się i zmarł we Wiedniu. Był najstarszym synem cesarzowej Marii Teresy i Franciszka I Lotaryńskiego. Miał dwie żony: Izabelę Marię Burbon-Parmeńską oraz Marię Józefę Antoninę Wittelsbach. Pragnął on ściślejszego sojuszu z Rosją, między innymi z carycą Katarzyną. Stawiał na liczne reformy, wolność żeglugi i wiele innych. W ciągu swoich dziesięciu lat panowania wydał ponad sześć tysięcy dekretów. Zawierały one tematykę administracyjną, spraw społecznych, gospodarczych, sądowych, skarbowych, kościelnych oraz szkolnych.

Władysław Pogrobowiec – Urodził się w Komarom, a zmarł w Pradze. Żył w latach 1440 do 1457. Był w ciągu swojego życia arcyksięciem Austrii, królem Czech oraz Węgier z dynastii Habsburgów. Jednocześnie był też jedynym synem króla niemieckiego Albrechta II Habsburga i Elżbiety Luksemburskiej. Urodził się po śmierci swojego ojca (cztery miesiące po), dlatego też otrzymał przydomek Pogrobowiec. Został on koronowany na króla w wieku lat trzynastu. Większość czasu spędzał w Pradze i Wiedniu. Nie był zbyt lubiany na terenie Węgier, ze względu na mniejsze zainteresowanie sprawami tego kraju.

Ludwik Węgierski – Określany jest też jako Ludwik I Wielki bądź Lajos i Nagy. Był królem Węgier w latach 1342 do 1382, a jednocześnie królem Polski w latach 1370 do 1382. Pochodził on z rodu Andegawenów, gałęzi Kapetyngów. Matką była Elżbieta Łokietkówna, córka Władysława Łokietka, siostra Kazimierza III Wielkiego. To właśnie matka była jego głównym doradcą. Na Węgrzech jej pozycja była niezwykle silna. Ludwik Węgierski miał dwie żony: Małgorzatę Luksemburską oraz Elżbietę Kotromanicia z Bośni, z czego z drugą żoną miał cztery córki: Marię, Katarzynę, Marię (która stała się potem królową węgierską, żoną Zygmunta Luksemburskiego) oraz Jadwigę, która zaślubiona została Władysławowi Jagielle.

Maksymilian II – Urodził się w 1527 roku we Wiedniu, a zmarł w 1576 w Ratyzbonie. Był jednocześnie cesarzem Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, królem Czech i Węgier w latach 1564 do 1576. Pochodził z dynastii Habsburgów. Był synem króla Ferdynanda I Habsburga i Anny Jagiellonki. Został jeszcze za życia ojca wybrany na króla rzymskiego. Był tolerowany przez swoich poddanych. Uważany jest za w miarę łagodnego króla. Maksymilian II starał się nawet o tron polski, jednakże wybrany został w tym czasie Stefan Batory.

Franciszek Rakoczy – Franciszek II Rakoczy żył w latach 1676 do 1735. Był księciem Siedmiogrodu w latach 1704 do 1711. Jego rodzicami byli Franciszek I Rakoczy i hrabianka Helena Zrińska. Został on uwięziony za udział w rzekomym spisku antyhabsburskim, potem zbiegł do Polski. Wrócił do kraju, kiedy dowiedział się o powstaniu chłopskim na północy Węgier, na którego czele stanął. W 1704 roku został wybrany na księcia Siedmiogrodu, a w rok później na króla Węgier. Utworzył regularną armię, zdetronizował Habsburgów w Królestwie Węgierskim. Uważany jest za jednego z węgierskich prawdziwych bohaterów narodowych.

Bela IV – Żył w latach 1206 do 1270. Królem Węgier był w latach 1235 do 1270. Pochodził z dynastii Arpadów. Był synem króla Andrzeja II. Niestety wielkie wysiłki ojca o scalenie kraju, nadanie mu rangi mocarstwa, zostały zepsute przez bunt jego syna Stefana. Żądał on, aby ojciec podzielił kraj na dwa królestwo i jedno mu oddał. W końcu Bela IV podpisał też z synem „Złotą Bullę” ustanawiając nowe prawo na Węgrzech, które między innymi dzieliło społeczność na stan magnacki oraz szlachecki. Jednocześnie stworzona została też osobna szlachta węgierska, która posiadała bardzo liczne prawa, ograniczając tym samym władzę króla.