Rosja jest krajem, który jako jeden z pierwszych posiadał swoich władców. Należy jednakże zaznaczyć, że prawdziwi władcy pojawili się tak naprawdę dopiero od czasów Księstwa Moskiewskiego, które było prawdziwymi podwalinami pod mocarstwo rosyjskie, które znamy z kolejnych wieków. Pierwszą dynastią, która tam obowiązywała byli Rurykowicze. Istnieli oni od 1263 roku. Z kolei ostatnim władcą tronowym był Michał II Aleksandrowicz z rodu Romanowów, który ostatecznie w 1917, po rewolucji, zrzekł się tronu. Należy przyznać, że losy władców rosyjskich były niezwykle burzliwe pod kątem prowadzonej polityki, sytuacji w historii tego kraju, a także w ich samych losach prywatnych. Należy też tutaj zaznaczyć, że w wielu przypadkach okazywało się, że byli oni nadpobudliwi, niezwykle podejrzliwi z natury, często nawet zabijali własne dzieci dla ratowania siebie i państwa, jeśli istniało podejrzenie o zdradę. Jednocześnie większość z nich posiadało niespożyte pragnienie stworzenia super mocarstwa, jedynego w swoim rodzaju, które zawładnie praktycznie całym światem, a przynajmniej większością kontynentu europejskiego i azjatyckiego.

Iwan IV – Otrzymał on przydomek Groźny, ponieważ z natury taki był. Żył w latach 1530 do 1584. Urodził się w Kołomienskoje, a zmarł w Moskwie. Pochodził z dynastii Rurykowiczów. Był synem Wasyla III i Heleny Glińskiej. Jednocześnie był on pierwszym władcą terenów Rosji, który ostatecznie koronował się na cara, a było to w styczniu 1547 roku. Przeprowadził gruntowną reformę między innymi systemu prawnego, usprawnił administrację. Prowadził bardzo agresywną politykę, głównie wobec sąsiadów i wewnętrznie – przeciw bojarom. Był człowiekiem okrutnym, który potrafił skazać na śmierć tysiące ludzi.

Aleksander I – Pochodził z dynastii Romanowów. Był synem Pawła I, starszym bratem księcia Konstantego i Mikołaja, który stał się jego następcą na tronie rosyjskim. Urodził się w Petersburgu w 1777 roku, a zmarł w 1825 roku w Taganrogu. Był on niezwykle wykształcony. Przejął rządy w Rosji mają dwadzieścia trzy lata. Zwiększył rolę senatu, zniósł poddaństwo chłopów, zlikwidował cenzurę książek, wprowadził zakaz stosowania tortur w śledztwie, liberalizację handlu zagranicznego, reformy w szkolnictwie i wiele innych. Był też niezwykle przyjazny Polakom. Jego przyjacielem był Adam Czartoryski.

Katarzyna II – Określana jest też jako Katarzyna Wielka. Właściwie nazywała się Sophie Friederike Auguste zu Anhalt-Zerbst. Urodziła się w Szczecinie, a zmarła w Petersburgu. Żyła w latach 1729 do 1796. Był cesarzową Rosji, żoną cara Piotra III. Wielokrotnie podziwiana była za swoją mądrość, przebiegłość, umiłowanie wiedzy, sprzyjanie oświeceniu. Jednocześnie rządziła twardą ręką. Przyczyniła się między innymi do trzech rozbiorów Polski. Krwawo tłumiła też bunty kozackie i chłopskie. Uważała się za wysoką, ale mierzyła tylko 1,60m wzrostu. Ukochanym wnukiem był Aleksander, syn Pawła I i Marii Fiodorowny, któremu chciała przekazać tron.

Mikołaj II – Dokładnie nazywał się Mikołaj II Aleksandrowicz Romanow. Urodził się w 1868 roku w Petersburgu, a zmarł w 1918 roku w Jekaterynburgu. Był ostatnim carem Rosji. Panował w latach 1894 do 1917r. Był synem Aleksandra III Romanowa oraz carycy Marii Fiodorowny. Cieszył się dobrą opinią i względną sympatią Rosjan. Jednakże nagła zmiana ogólnej sytuacji w kraju przyczyniła się do powstania, które ostatecznie z ręki bolszewików skazało Mikołaja II i całą jego rodziną na zagładę, po wcześniejszym ponad rocznym areszcie domowym w Carskim Siole.

Paweł I – Urodził się w Sankt Petersburgu i tam też zmarł. Żył w latach 1754 do 1801. Był cesarzem Rosji w latach 1796 do 1801r. Ponadto był też wielkim mistrzem Zakonu Maltańskiego w latach 1799-1801. Był synem Katarzyny II. Miał dwie żony: Wilhelminę Luizę Essen-Darmstadt oraz Zofię Dorotę Wirtemberską. Koronacja Pawła I na imperatora Rosji odbyła się w kwietniu 1797 roku Moskwie. Pierwszą jego decyzją jako władcy było uwolnienie z twierdzy petersburskiej Tadeusza Kościuszki. Później stali się oni przyjaciółmi. Ponadto ograniczył pracę pańszczyźnianą chłopów do trzech dni w tygodniu, utworzył niedzielę jako wolną od pracy dla wszystkich. Jeśli chodzi o politykę zagraniczną to w większości kontynuował działania matki.

Piotr I – Dokładnie nazywał się Piotr I Aleksiejewicz Wielki. Urodził się w Moskwie w 1672 roku, a zmarł w Petersburgu w roku 1725. Był synem Aleksego, z dynastii Romanowów. Przejął władzę po swoim przyrodnim i bezdzietnym bracie Fiodorze III w 1682 roku po okrzyknięciu go carem przez Dumę bojarską. Dziesięcioletni wtedy Piotr I kierowany był przez trzy tygodnie przez regencję, w skład której wchodziła jego matka Natalia Kiryłowna Naryszkin oraz jej rodzina. Wsławił się przede wszystkim poprzez swoje doświadczenie, wielkie podróże po Europie, szeroką wiedzę z każdej dziedziny. Jednocześnie Rosję chciał upodobnić do Europy Zachodniej, co wielu się nie podobało. Rządził twardo, ale rozważnie. Wprowadził wiele reform, które przetrwały do dzisiaj.