Okazuje się, że stworzenie swoistego zestawienia władców na terenie Francji może sprawiać pewne problemy. Głównie chodzi tutaj o wątpliwości względem ustalenia początków prawdziwego państwa francuskiego. Najczęściej przyjmuje się, że było to wraz z początkiem dynastii Kapetyngów, a więc od 987 roku. Z kolei już w roku 1464 królowie francuscy uzyskali prawo noszenia tytułu Królów Arcychrześcijańskich od samego papieża. Przed dynastią Kapetyngów początki, próby stworzenia jednolitego państwa francuskiego, podejmowane były przez przedstawicieli dynastii Karolingów. Z kolei już po Kapetyngach w kolejności na tronie zasiadały następujące dynastie: Walezjuszów, Burbonów. Z czasem też państwo to przerodziło się z monarchii w republikę, cesarstwo, monarchię lipcową oraz kolejne wersje cesarstw i republik. Pierwszym władcą z Karolingów był Pepin Krótki w siódmym wieku. Z kolei pierwszym Kapetyngiem był Hugo Kapet pod koniec dziesiątego wieku. Z kolei ostatnim władcą koronowanym był Napoleon III Bonaparte, który rządził do 1870 roku.

Filip IV – Urodził się i zmarł w Fontainebleau. Był królem Francji i Nawarry w latach 1285 do 1314. Jednocześnie był on synem Filipa III Śmiałego z Kapetyngów i jego pierwszej żony Izabeli Aragońskiej. Bardzo intensywnie angażował się w spory z królem Anglii Edwardem I o Akwitanię i Flandrię. W swojej historii między innymi rozprawił się z rycerskim Zakonem Templariuszy. Został oskarżony o herezję. Podczas jego rządów znacznie wzrosła rola i znaczenie samego Paryża. Przyczynił się do rozbudowy dzielnicy handlowej w tym mieście, tworzenia budowli sakralnych i Uniwersytetu Sorbony. Umarł na wylew krwi do mózgu.

Henryk IV – Nosił on przydomek Wielki. Pochodził z dynastii Burbonów, najmłodszej z licznych gałęzi Kapetyngów. Urodził się w Nawarze, a zmarł w Paryżu. Żył w latach 1553 do 1610. Był królem Nawarry i Francji. Uważany jest do dzisiaj za jednego z mądrzejszych władców, jacy zasiadali na francuskim tronie. Rządził bardzo roztropnie i trochę podstępnie. Potrafił rozbić praktycznie każdy spisek. Z czasem wspierał też walkę z Hiszpanią. Przygotowywał się do wojny z Habsburgami i wtedy właśnie został zamordowany. Został pochowany w Saint-Denis, a jego serca złożono u jezuitów w La Fleche.

Karol V – Nosił przydomek Mądry. Żył w latach 1338 do 1380. Był regentem, a później królem Francji w latach 1364 do 1380. Pochodził z dynastii Walezjuszów. Był synem Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej. Między innymi przyczynił się do przebiegu wojny stuletniej. Jednocześnie na początku swoich rządów poprawił sytuację Francji jako państwa i jako zbioru mieszkańców. Jednocześnie wdał się w spór w Kościołem katolickim, co ostatecznie doprowadziło między innymi do schizmy zachodniej. Nie cieszył się dobrym zdrowiem. Przyczyną śmierci był ropień na ramieniu, czyli prawdopodobnie nowotwór. Został pochowany w bazylice w Saint-Denis.

Karol IV – Urodził się w 1294, a zmarł w 1328 roku. Był hrabią La Marche, królem Francji i Nawarry. W Nawarze występował jako Karol I Łysy. Pochodził w prostej linii z dynastii Kapetyngów. Jednocześnie był on trzecim synem króla Filipa IV i Joanny I. Koronowany został w 1322 roku w katedrze w Reims. Ponowił wojnę z Anglikami o Akwitanię. Rządził tylko sześć lat. Jednocześnie zdołał zrazić do siebie praktycznie wszystkich. Między innymi zwiększył podatki, narzucił uciążliwe obowiązki, konfiskował dobra tych, których nie lubił osobiście. Nie posiadał też nigdy własnego zdania, a był marionetką w rękach swojego stryja, Karola de Valois, a potem Roberts d’Artois.

Ludwik XIV – Określany jest jako Król Słońce. Żył w latach 1638 do 1715 roku. Urodził się w Saint-Germain-en-Laye, a zmarł w Wersalu. Był królem Francji i Nawarry. Syn Ludwika XIII, pochodził z dynastii Burbonów. Objął tron, gdy miał cztery lata i dwa miesiące. Do czasu osiągnięcia przez niego trzynastego roku życia rządy w jego imieniu sprawowała matka Anna Austriaczka oraz Włoch, kardynał Jules Mazzarini, który został wyznaczony przez swojego poprzedniego, kardynała Armanda Richelieu. Kontynuowana była polityka imperialistyczna władzy centralnej. Rozwiązany został parlament paryski. Tak naprawdę samodzielne rządy przejął Ludwik XIV dopiero w wieku dwudziestu dwóch lat, po śmierci Mazzariniego. Przeprowadził znaczne reformy w całej Francji. Obejmowały one między innymi prawodawstwo, finanse, wojsko, podatki, cła, gospodarkę, podział administracyjny kraju na nowo, porządki publiczne i wiele innych.

Ludwik XVI – Określany bywa również jako Ludwik Ostatni. Urodził się w Wersalu, a zmarł w Paryżu. Żył w latach 1754 do 1793. Był księciem de Berry, delfinem de Viennois, królem Francji i Nawarry w latach 1774 do 1791, a potem królem Francuzów do 1792 roku. Rodzicami jego byli: Ludwik Ferdynand Burbon i Maria Józefa Wettyn. Był prawnukiem króla Polski, Stanisława Leszczyńskiego i wnukiem Augusta III. Jego żoną była Maria Antonina. Okres jego rządów to czasy ogromnych wprost problemów gospodarczych i finansowych państwa. Rządzić rozpoczął mając lat dwadzieścia. Podejmował próby reform finansowych, regulacji cen i ograniczenia podatków. Podczas rewolucji francuskiej został wraz z żoną zgilotynowany.