Sztuką pozytywizmu w pełni zawładnął impresjonizm. Impresjonizm był nurtem w malarstwie, który skupiał się przede wszystkim na ulotności chwili i nastroju. Treść obrazu traci znaczenie na rzecz sposobu, w jaki została ona przedstawiona. Uległa zmianie tematyka obrazów. Zaczęto inspirować się naturą. Odrzucono zatem tematy rodem z mitologii i Biblii. Obrazy tworzono w plenerze. Skupiano się na przedstawianiu jasnych stron życia. Istniały dwie metody twórcze, a mianowicie puentylizm i dywizjonizm. Nakładano obok siebie plamy czystego koloru, w ten sposób, że z danej odległości zlewały się one ze sobą. Tworzyły one tym samym barwy uzupełniające. Impresjoniści nie używali koloru czarnego. Cienie tworzyli poprzez zmieszanie barw podstawowych. Pojęcie impresjonizmu pochodzi od jednego z obrazów Moneta Impresja, przedstawiającego zachód słońca. Do grona najwybitniejszych malarzy impresjonistycznych należą po za Claude Monetem, Edouard Manet, August Renoir, Edgar Degas oraz Camille Pissarro. Polskim przedstawicielem nurtu impresjonistycznego był Józef Pankiewicz.

Édouard Manet urodził się w 1832 roku i jest zaliczany do grona najbardziej wybitnych malarzy XIX wieku. W 1850 roku rozpoczął naukę malarstwa u Thomasa Couture’a. Po latach praktyk, umieścił swoje dzieła w Salonie Paryskim. Manet inspirował się twórczością malarza renesansu, a mianowicie Tycjana. Do jego najważniejszych dzieł należy Śniadanie na trawie, Majówka we czwórkę oraz Pijący absynt. Manet prowokował swoją publiczność. Z oburzeniem mieszczan spotkało się między innymi Śniadanie na trawie. Umieszczenie na obrazie nagiej nimfy wywołał prawdziwy skandal.

Claude Monet urodził się w 1840 roku. Był francuskim malarzem i jednym z przodujących reprezentantów nurtu impresjonistycznego. Monet interesował się twórczością Williama Turnera i Johna Constable’a. W 1883 roku wystawił swoje prace w Londynie. Moneta fascynowała woda, która była głównym tematem jego obrazów. W 1872 roku powstała Impresja, wschód słońca. Obraz został przedstawiony dwa lata później w Atelier Nadara.
Malarz przedstawiał też te same motywy, lecz w różnych porach roku i dnia.

Auguste Renoir urodził się w 1841 roku. Był malarzem i rzeźbiarzem oraz współtwórcą impresjonizmu. Jego twórczość malarska obfituje w portrety dzieci i kobiet, różnego rodzaju akty i martwe natury. Brak w niej natomiast pejzaży w takiej ilości, jaka była wśród innych czołowych przedstawicieli nurtu impresjonistycznego. Namalował około sześciu tysięcy obrazów. Rzeźbiarstwem zaczął interesować się dopiero w wieku 66 lat. Po za tym do jego twórczości zaliczane są też rysunki i szkice wykonane różnymi technikami. W okresie starości trudnił się nauczaniem przyszłych malarzy.

Edgar Degas urodził się w 1834 roku w Paryżu. Był malarze i rzeźbiarzem francuskim. Inspirował się twórczością Ingresa. Malarstwo studiował pod okiem Lamothe’a w Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Wczesna twórczość Degasa to przede wszystkim obrazy o tematyce historycznej oraz sceny rodzajowe. Przede wszystkim jest on jednak znany z obrazów przedstawiających tancerki, głównie baletnice. Jeśli zaś chodzi o rzeźbę, Degas pokazał ją jedynie na wystawie impresjonistów w 1881 roku i przedstawiała ona młodą tancerkę.

Camille Pissarro urodził się w 1830 roku. Był francuskim malarzem impresjonistycznym. Studiował u Corota. Jest uważany za ojca impresjonizmu. Jego twórczość to w głównej mierze pejzaże i sceny wiejskiego życia. Stał się inspiracją dla późniejszych artystów, między innymi Paula Gauguina. W 1893 roku jego prace zostały wystawione w paryskiej galerii Durand- Ruel. Najważniejszymi dziełami Camille’a Pissarra są Czerwone Dachy i Bulwar Montmartre. Choć za życia nie sprzedał wiele obrazów, obecnie są one warte około 4 milionów dolarów.

Józef Pankiewicz urodził się w 1866 roku. Był polskim malarzem, a także grafikiem i pedagogiem. Uczył się między innymi u Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Z impresjonizmem po raz pierwszy zetknął się w Paryżu. Poznawszy prace sławnych impresjonistów, w 1890 roku zdecydował się wrócić do Polski. Postanowił przenieść modę francuską na rodzimą kulturę. Jego prace impresjonistyczne nie spotkały się jednak z przychylnością krytyków i publiczności. Namalował między innymi Portret Dziewczynki w czerwonej sukni, Dorożkę nocą oraz Łabędzie w ogrodzie Saskim.